محل تبلیغات شما



شعر غلامعلی آسترکی  برای حاج قاسم سلیمان

 

 

 

چون گُل به گِل افتاد ناگه  سرو ایرانی

چون ساجدی که مُهر برساند به پیشانی

 

یک عمر ما در خواب خوش بودیم و او جنگید

راحت نخوابیدست یک شب ، شیر ایرانی

 

آری ، مجاهد روشنی پاداش میگیرد

در یک شب تاریک وانفسای ظلمانی

 

در منطقه مدیون او ، آرامش مردم

این قصه میدانم و میدانم که میدانی

 

دستش جدا افتاده چون دست علمدارش

زین داستان آیا حدیث عشق میخوانی ؟

 

باید بنوشد چون عسل شهد شهادت را

مردی که دل را داده به پیر خراسانی

 

در سوگ او قوم بلوچ و گیلکی و کُرد

هم بختیاری ، هم عرب ، هم ترک وکرمانی

 

او اربا اربا گشته بود ، هر تکه ای یکسو

سردار- حاج قاسم - سرلشکر - سلیمانی

 

                                               غلامعلی آسترکی


الان که اینجا ( توی وبلاگم ) هستم فکر میکنم که به یه خونه ی قدیمی برگشتم  خیلی قدیمی

ولی از در و دیوارش بوی خاطرات خوب میاد

خاطرات خوبی که روزی خیلی از ما توی این خونه داشتیم

شاید بگم دقیقا مثل خاطراتی که توی روستامون یا محل قبلی زندگیمون داریم

 

در هر صورت خوشحالم که بازم به اینجا سر زدم  و پست بعدی یه غزل براتون میذارم


ای نگاهت از پلنگ خشمگین هم ، تیز تر

جام چشم مستت از جام اجل ، لبریزتر

 

مژه هایت حامل سر نیزه های  خونی  و .

.تیغ ابروی تو از شمشیر نادر ، تیز تر

 

اشهد و ان لا اله  غیر چشمت ، خوانده ام

تا شوم بر پلکت از منصور ، حلق آویز تر

 

کاش از چشمت نیفتم ، وحشتی دارد دلم

از خزان بی تو ، از پائیز در پائیز تر

 

جان به در بردن ز دست چشم تو ناممکن است

مردم چشمت ز چنگیز مغول ، چنگیز تر

 

 

غلامعلی آسترکی


محبوب من مولای شعر و آشتی ،مرد

مولای شمشیر و خطر ،معشوقه ی درد

 

آن نیمه شب وان مرد تلخ زهر در دست

هرگز نمیداند ،بلایی را که آورد

 

ای بی نهایت سبز ،پوسیدیم ،تا کی

از دوریت ایمان باغستانمان ،زرد

 

بی تو همه آئینه ها هم کینه دارند

زین قوم تاریک غبار آلود نامرد

 

حالا من وچشمان خیس ومصرع بعد .

یکبار دیگر بی برو برگرد ، برگرد

 

 

شاعر: غلامعلی آسترکی


اصل ونسب :

 

مُونِه گون بختياري بَخت ، يارُم

زِ ايچُو تا به كُورش ريشِه دارُم

 

دژِ قلبُم قَوي چي دژِ مُنگشت

فِراخ سينه چَن شيمبار تا دَشت


چُونو خينُم زلالِه ،  مثل كارُون

موخُو پاك ويَه رَنگم جُور بارُون

 

مو واكورِش دوتامُون زِ يَه ايليم

دوتامُون شاخ وبَلگ يَه چَويليم


دوتامُون خُورزماريم زِ يَه خينيم

دوتامُون بَچَل ايران زِمينيم


خُوم وكُورش ز نَسل يَه پيائيم

دوتائيمون ز ايل آريائييم

 

خُوم وكورش ز يَه كُر و بووئييم

ايما يا تاته زائيم يا گووئييم


ز داريوش بِگوم سيت زِ يه نَسليم

دوتامون آريائي اصل اصليم


مو واسورِنا نِهال يَه دِرختيم

دوتامون جِنس پولاديم ، سَختيم


مو واپرويز خُسرو ز يَه طافيم

دوتامون جور گندم مِن يه بافيم


مُو وا كاوِه دوتامُون زِ يَه خاكيم

هَنيم هَم دِشمِن جُون ضَحاكيم

 

فِريدُونيم وبائيمون قَوينِه

سر وجُونمُون فداي سر زِمينه


مُو چي زَرتُشت وا شَو ايكُنُم جَنگ

اگِزنُوم جُور بَرقِ بَردِ هوشنگ


سياوَش گُونه خينُم ايزَنه جُوش

نَبيدِه داغِ سُهراوُم فِرامُوش


مُو بيزارُم زِ هَرچي شيلِه پيلَه

اِجنگُوم وا ريا ومَكر وحيله

 

بَرُم تاجِ  ز ماوين دوتا  شير

اِگِروم گُوش شيرِ مينِه نَخچير

 

دِلوم خينِه ز سال حُوشكسالي

كُنُم وا قيصَر روم  هم  حُوالي

000

نِجَرنيدِه كَسي تا حال مُشتُم

نِديده خاك تا حال رنگِ پُشتُم
این مثنوی را در سال 84 سروده ام اما امروز با چندین شعر ناقص در کاغذ های قدیمی در قفسه های کتابخانه ام پیدایشان کردم.

 

 همنژاد اور و همسا افتو ی

جور مه روشنائیه مینه شوی 


نسل بارونی و آواد ایکنی 

هردمونی مردمی شاد ایکنی


گرمی وگرمی منی خورزا تشی

جور برفی ، پاک وصاف و بی غشی


بی غل وغشی، یه رنگی چی پائیز 

وا یه رنگیتم قشنگی ، چی پائیز


شیر زرد روزگارونی کر ای

جور شاهین  ونیزونی  کر ای


کوگ سر مست بهاری  دی وری

پر کن ای کهنه  ز بنگ کر کری


زل رو زیده  وری  دی سر دماق

پر کن ای دشته ز بنگ شاق شاق 


پازن زرد تمندر ، وستیه ؟

تیر کاری خردیه ؟ اشکستیه ؟


پاکی و پاکی مثال آسمون

چی او چشمه زلالی و روون 


مخملینی و لطیفی چی باهار 

عطر باوینه ادی چی چشمه سار

 

جور افتو ، سردیاری، سر بلند 

ایلوم ، ایل بختیاری ، سربلند




تبلیغات

محل تبلیغات شما

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

آواز